We twijfelen vaak aan ons kompas, ontdek ik in wandelingen. Ga ik voor de baan die mij wordt aangeboden? Best comfortabel en wel vleiend eigenlijk, maar toch knaagt er iets. Wat wil ik eigenlijk zelf?
Loop je rond met een onbestemd gevoel en vraagt iets in jou zich af: ‘Is dit het nu?’ Misschien weet je diep van binnen wel wat je wilt, maar ontstaat er een rookgordijn aan bezwaren en lastige gevoelens als je hier aan denkt en blijf je achter met een wattig gevoel in je hoofd?
Ons kompas werkt prima. Dat is het niet. Wat ons kompas vertelt, kan wel een kettingreactie aan gedachten en gevoelens oproepen. Twijfel, onzekerheid en angst voor het onbekende zijn ook lastig. Gedachten als ‘geen gezeur, vooruit met de geit’ of ‘dat kan toch helemaal niet’ kunnen een innerlijk gevecht veroorzaken met stofwolken die ons wazig en moe maken.
Dit kan ervoor zorgen dat je geen nieuwe wegen exploreert in je werk, niet op zoek gaat naar een nieuwe baan, voorbij gaat aan doen wat bij je past of uitstelt wat je zo graag wilt. Dat is jammer.
Aan die kettingreactie kunnen we niets doen, zo werkt onze geest. Wat we wel kunnen doen, is in de smiezen krijgen hoe het bij ons werkt. Met dit inzicht kun je vaardiger, ondersteunender en bemoedigender voor jezelf koers houden en op jouw kompas vertrouwen. Ook bij tijdelijke mist.